اگر از حادثه جا ماندم و مردم به درک
اگر از هر کس و ناکس , یَلِه خوردم به درک

قصدم این بود که یک کرم نیازارم و لیک
اگر از جبر و قضا , شب پره کشتم , به درک

در دلم بود که از عشق ,  ثنایش گویم
اگر از ترس و ریا , نافله خواندم به درک

صبح فردا که بمیرم , ز ِ همه حجم جهان
قدِّ یک شَتّه اگر سهم نبردم , به درک

عمر جاوید اگر نیست مرا بعد وفات
مثل یک خوک اگر ژنده بِخفتم , به درک

اگر از عذر بخواهی به عذابم سوزی
جسدم را چو به کافور , نَشُستم به درک

اگر از عمر بپرسند مرا , روز جزا
به جز این شعر جوابی چو نگفتم به درک

                                            " حسین مود "